Cairns en ons avonturen

Oke na herhaalde verzoeken dat we weer een verhaal moesten schrijven over onze avonturen hebben we nu daad bij ons woord gevoegd.

Waar waren we ook alweer gebleven...... 19 november zouden we de hele dag door de stad moeten lopen, maar uiteindelijk hebben we toch nog een nacht bijgeboekt zodat we rustig konden opstaan etc. We zijn tenslotte op vakantie dus moeten ook een beetje genieten. Onze backpacks konden we nu lekker in het hostel laten staan ipv dat we ze de hele dag mee moesten slepen. Die dag zijn we met de Spanjaarden en Caroline de stad doorgelopen om vervolgens de nacht door te brengen op het metro station. In Amsterdam dachten we altijd beetje gadver maar goed we hebben het nu zelf ervaren. Het vliegveld voor binnenlandse vluchten gaat hier namelijk tussen 12 en half 5 dicht , uiteindelijk ging de tijd op het station best snel en voor we het wisten was het tijd om te gaan. Om half 5 namen we de metro richting station en checkten we in. De vlucht verliep voorspoedig en bij aankomst had Gino het hostel voor de eerste nacht al geregeld. Super fijn relaxt hostel, beetje hippie achtig gevoel.

De volgende dag zijn we bij het hostel gelijk gaan informeren om te duiken in het Great Barrier Reef. We wilden zo snel mogelijk, maar de volgende dag ging niet meer lukken. Het wordt zaterdag de 23e nog even wachten dus. Vrijdag een relaxt dagje. Beetje zwemmen, zonnen en we zijn Cairns in gegaan om meerdere trips te boeken. Omdat we met een groep van 10 man waren hebben we korting en gratis trips gekregen. Een goede deal denken we!

Zaterdag de 23e was het dan zo ver duiken in het Great Barrier Reef. Onze instructeur Vili gaf eerst een uitleg en wees ons op de gevaren van duiken. Kut nu namen de zenuwen toch wel een beetje toe. Toen we waren aangekomen op het Reef, het is zo een 1,5 uur varen vanaf Cairns, waren we de eerste die het water in gingen. De eerste duik stelde niet zoveel voor het was meer een introductie en oefenen met ademen dan dat we echt iets gezien hadden. Voor Marit erg fijn want die twijfelde een aantal keer of ze nou wel of niet verder wilde. Nadat iedereen, we waren met ze 4e, het ademen doorhad gingen we dieper naar beneden. Uiteindelijk werd Nikkie naar de boot teruggestuurd door Vili omdat ze aangaf een beetje last te hebben van haar oren (volgende duik dus niets meer zeggen). Marit had hier geen last van en kon gewoon doorgaan. Niet heel veel moois gezien. Alleen geschrokken van een vis 'Maori Wrasse' die plots voor haar neus zwom. De tweede duik ging beter! Nikkie deed net alsof ze geen last had van haar oren en kon nu wel mee naar beneden. Uiteindelijk zijn we tot een diepte van 9,4 meter gezwommen en hebben we gezeten op de bodem van het Great Barrier Reef, mochten we los van Vili duiken en hebben we de grote vis 'Maori Wrasse' aangeraakt. Hij voelde slijmerig maar genoot waarschijnlijk erg van onze aanrakingen. Kortom het duiken was fantastisch! Als het niet zo duur was zouden we het zo nog een keer doen en onze PADI halen. Dan is het al iets minder duur om een duik te maken.

De volgende dag hadden we besloten om niets te doen, we waren tenslotte zo moe van het duiken dat we lekker hebben uitgeslapen, Nikkie werd pas om half 2 wakker. Verder relaxt dagje gehad tot de avond was gekomen. We kregen bezoek van Jack de kakkerlak. Paniek! Hoe gaan we Jack uit onze kamer krijgen??? Gelukkig daar kwam onze redder in nood aan genaamd Paul, een Australische jongeman van 32, hij zou ons wel van Jack verlossen. Aangekomen bij onze kamer was Jack natuurlijk nergens meer te bekennen en Paul vond het wel gezellig. We vertelden Paul dat we een auto wilde gaan huren zodat we zelf naar Cape Tribulation konden rijden om daar het regenwoud in te gaan. Het antwoord van Paul kwam op het volgende neer: 'Waarom naar Cape Tribulation als Stoney Creek hier om de hoek ligt? Ik kan wel met jullie daarheen als jullie dat leuk vinden'. Natuurlijk was ons antwoord hierop JAAAAA! Zo gezegd zo gedaan. De volgende morgen stonden wij om half 10 klaar om met Paul, die wij al snel de naam Steve hebben gegeven, en zijn 4 wheel drive naar Stoney Creek te rijden. Vol goede moed begonnen wij aan onze tocht. Klommen over stenen om de overkant van de creek te halen en weer terug. Ja Steve wist het toch niet zo goed als wij dachten. Elke keer was het goede pad omhoog weer aan de andere kant van de creek. Op een gegeven moment waren we er zo klaar mee dat we zeiden wij (de meiden) gaan wel alleen terug. Inmiddels zaten we onder de krassen, bloed en muggenbeten. Na lang overleg en een watermeloen later toch besloten om gezamenlijk naar boven te gaan, we zouden waarschijnlijk verdwalen (achteraf wisten we dat wel zeker). Hup weer de creek oversteken en wat zien we daar liggen op een boomstam? een SLANG! Ja misschien toch niet zo een goed idee om alleen te gaan. Nou hup naar boven waar volgens Steve een pub was. Eenmaal aangekomen bij de pub moesten we onze imagine gebruiken. Er lagen namelijk alleen maar kapotte wijnflessen en die pub bestond al zo'n 80 jaar niet meer. Fuck Steve nu zijn we er helemaal klaar mee we willen terug! Nee dat kon niet want Steve en Peter (onze roomie) wilden naar de top. Uiteindelijk met veel geklaag, gescheld en geploeter de top bereikt. Het uitzicht was mooi. Over het hele regenwoud konden we kijken en er was een waterval waar ook een spoorlijn liep. steve vertelde ons dat zodra we een trein hoorden direct de bosjes in moesten springen omdat we daar illegaal waren. Nog geen 5 min later hoorden we een treintje aankomen. Snel de bosjes in en ons een beetje bedekken met bladeren. Haha ja we maken wat mee met onze Steve.Na dit avontuur gingen we weer naar beneden. Godverdomme wat een tocht. We waren dan ook zo blij als een vis in het water toen we de brug zagen waar we waren begonnen. Gelukkig allemaal veilig, niet zonder kleerscheuren, weer beneden. Uiteindelijk hebben we een leuke ag gehad die we niet snel zouden vergeten.

Dinsdag de 26e worden we om half 7 al opgehaald omdat dan naar Mission Beach te gaan voor onze skydive. Spannend!!!! Na een tocht van 2 uur zijn we aangekomen bij het skydive centrum in Mission Beach. Het was echt een prachtige dag alleen veranderde de wind vaak van richting waardoor het vliegtuig met de groep voor ons weer terug moest naar de grond en zij niet konden springen. waardoor onze sprong ook uit werd gesteld. Een uurtje later dan gepland was de wind wat gaan liggen en waren wij klaar voor onze sprong. Vanuit het vliegtuig had je prachtig uitzicht over Mission Beach en Great Barrier Reef. Marit mocht als 2e springen. Nikkie zag Marit zo in het blauwe gat verdwijnen, heel raar gezicht! Daarna mocht Nikkie. Wat een geweldige ervaring! Echt super mooi uitzicht en geweldig om mee te maken. Zouden zo een nieuwe sprong willen maken. Na de skydive zijn we doorgegaan naar een hostel in Mission Beach (Absolute Backpackers). Hier kwamen we weer een aantal meiden van Australian Backpackers tegen dus dat was meteen gezellig. Dit hostel was erg mooi maar er was niet heel veel te beleven. We zouden meegaan met een wandeling maar helaas kwam het toen net met bakken uit de hemel dus die ging niet door. We hebben daar dus vooral lekker uitgerust. Gisteren hebben we de bus gepakt naar Townsville. Hier zitten we in het hostel Reeflodge backpackers. Dit is een prima hostel en we zitten met een aardige jongen uit Nieuw Zeeland op de kamer, Greg. Greg woont in Noosa en heeft al een surfles aangeboden als we daar zijn. Daarnaast is Greg eigenaar van een website die trips organiseert in Nieuw Zeeland. Hij gaat straks een overzicht voor ons maken met alle dingen we daar echt moeten doen en zien :). Jullie snappen dat we nu extra lief voor Greg zijn en graag onze koekjes en drinken met hem delen ;).

Vanavond hebben we afgesproken met een vriendin van een collega van Nikkie. Zij woont hier in Townsville en we gaan even wat met haar drinken. Dus dat wordt vast gezellig. Morgen vertrekken we naar het party eiland Megnetic Island. Waarschijnlijk hebben we daarna weer genoeg te vertellen.

Liefs,