Kerst en de rest...

Aangezien het vorige verhaal lang op zich heeft laten wachten willen we jullie nu iets eerder op de hoogte brengen van ons avonturen.

De surfinstructeur had ons mee uitgevraagd donderdagavond. Hij had gevraagd of we die avond mee wilden naar de plaatstelijke pub waar een vriend van hem moest optreden. Natuurlijk hebben wij daar ja op gezegd. Wat is er nou leuker dan met locals iets te gaan drinken. Zij kennen de plekken in de stad veel beter dan andere backpackers. Ons laatste dag Byron Bay hebben we gespendeerd op het strand. We wilden eigenlijk nog kijken of we konden surfen maar dat is er niet meer van gekomen. Die avond zijn we nog wat gaan drinken in een tentje aan het strand waar uit het niets twee mannen tegen ons gingen praten. Deze twee mannen (30 jaar) bleken uit Melbourne te komen en wilden ons graag rondleiden als we in Melbourne zijn. Erg fijn. De volgende ochtend zat ons avontuur in Byron Bay er alweer op. Op deze fijne dagen die een extra speciaal plekje heeft in ons hart zijn we naar de tattoo shop gelopen om dit voor eeuwig vast te laten leggen. We hebben een mini hartje laten zetten. Met een nieuwe tattoo als afsluiter van Byron Bay stapten we de bus in voor een reis van 9 uur naar Karuah waar Tom ons zou ophalen.

Met een kleine vertraging zijn we aangekomen in Karuah en stond Tom op ons te wachten, snel naar huis gereden en hebben daar nog een wijntje gedronken. Tom liet ons zien waar we gingen slapen. Wij waren allang al blij dat we in een normaal bed konden slapen maar we hadden zelfs ons eigen kamer en een badkamer die we met ze 2e moesten delen. Wat een luxe na al die nachten in hostels. Tom zei ons dat we konden uitslapen maar hij om 6 uur al wakker zou zijn, dus hebben we toch maar de wekker gezet. Na een heerlijk ontbijtje bacon en eggs zijn we de auto ingestapt om wat dingen te bekijken. Eerst nog even Annet opgehaald, de vriendin van Tom, die woont hooguit 25 meter verderop. We hebben die dag veel dingen gezien in de Tea Gardens en Hawksnest, plekken waar geen backpackers komen. Nadat we Annet weer hadden afgezet thuis voor haar nanny nap zijn we met ze 3en doorgereden naar de Sand dunes. Daar aangekomen moesten we een erg steile helling op lopen, Nikkie was even bang dat Tom een hartaanval zo krijgen, die oude man is tenslotte ook al 79 jaar, maar hij heeft het overleefd.Het leek alsof we in de Sahara met een klein beetje groen stonden overal zand en geen mens te bekennen. De volgende dag stond de wekker al vroeg want we zouden met ze 2en naar Nelsons Bay gaan. Op de ferry kon je onderweg 90% zeker dolfijnen zien. En zoals altijd hebben wij heel veel geluk met wilde dieren zien... geen dolfijn! Ja in de verste verte een vin, maar daar worden wij niet gelukkig van. Nelsons Bay was wel leuk, maar waren er eigenlijk veel te lang. Eenmaal terug in de Tea Gardens stond Tom ons weer op te wachten. Er zat volgens Annet een erg lekkere fish n chips daar dus hebben we dat gehaald en opgegeten aan de rivier. Helaas zaten wij met onze rug naar het stuk waar een dolfijn uit het water sprong, maar ze waren in ieder geval dichterbij dan op de ferry... lucky us.

De 24e was het alweer zover, we moesten de bus in opweg naar Sydney. Onze laatste rit met de Greyhound. Ook nu had de bus weer vertraging en hierdoor kwamen we te laat voor onze afspraak met Sophie, het meisje van het appartement waar wij zullen verblijven. Gelukkig was het voor haar geen probleem dat we iets later arriveerden. Het apartement is heerlijk, lekker om even een eigen plekje te hebben waar we kunnen hangen. De kat, Lucy, is erg dik maar heel lief en verwend. Ze heeft zelfs haar eigen speelkamertje. Enige nadeel van Lucy is dat ze sochtends vroeg ook op bed wilt liggen.

Eerste Kerstdag hebben we gevierd in Newcastle, voor ons een reis van 2,5 uur om daar te komen. Dit duurde uiteindelijk nog langer omdat we zowel op de heen als terugweg een trein hadden gemist en doordat het vakantieperiode is moesten we een uur wachten op de volgende. Kerst bij Sandra, de dochter van Tom, was leuk maar anders dan we in Nederland gewend zijn. Misschien goed ook dat het heel anders was omdat we anders thuis erg zouden missen. Ze hadden ook nog een klein kerstcadeautje voor ons gekocht, erg lief. Nadat we waren afgezet op het station om terug te gaan naar Sydney reed de trein net voor onze neus weg waardoor we moesten wachten. De perron medewerker wilde ons een vrolijk kerstfeest wensen en kwam heel lief met twee koude flesjes water en een zakje chips aangelopen. Zo werd het wachten toch wat aangenamer. Vervolgens hebben we nog een tijd met deze man zitten praten. Marit gaat een nickname aannemen, want haar naam kunnen ze niet uitspreken. We zijn daar erg verbaasd over. De reis terug ging snel we hebben alleen maar zitten babbelen. 26 December is Boxingday, de grote uitverkoop, dus natuurlijk zijn we daar even een kijkje gaan nemen. Bij aankomst waren we beiden een beetje teleurgesteld want zoveel goedkoper was het niet. Wij dachten meer aan lappendag tafarelen, helaas dat bleek niet waar. Zoals jullie lezen hebben we het erg druk gehad dus hebben we de volgende dag helemaal niets gedaan. Vandaag gaan we even kijkje nemen op het strand in Bondi.

Liefs van ons en een poot van Lucy ;)