Time flies when you're having fun

Nog twee dagen Queenstown voordat we naar het zuiden gaan. Op de avond van onze brakdag hebben we de beroemde 'fergburger' gehaald. We mochten Queenstown niet verlaten zonder een burger te hebben gegeten. De burger was lekker, maar vonden hem niet heel speciaal. De volgende dag moesten we de calorieen van de burger er weer aflopen dus zijn we een berg gaan beklimmen. Ja de berg is zo steil dat we wel kunnen zeggen dat we hem beklommen hebben ipv gelopen. De meeste mensen pakken daarom waarschijnlijk de gondola naar de top. Eenmaal op de top aangekomen hadden we super mooi uitzicht over Queenstown. Om de dag gezellig af te sluiten zijn we met Gert en Leen, twee jongens van de Stray bus waar we ook de wandeling mee hebben gedaan, gaan eten. Omdat het weer een laatste avond was (die hadden we bijna elke dag) hadden we flesje wijn gehaald. Helaas was die snel op dus haalden we er nog een maar ook die was snel op. Einde van de avond 4,5 fles wijn en shotjes vodka doordat we in het hostel spelletje speelden met andere backpackers.

Dat we het gisteren erg gezellig hadden moesten we de volgende dag bekopen. Om half 9 zou onze bus naar Gunns camp, richting zuiden, vertrekken. Nog voordat we het hostel uitwaren was het alweer lachen, gieren en brullen. De alcohol was niet erg goed gevallen dus het toilet is goed bezocht. Eenmaal aangekomen bij de bus deed het volgende probleem zich voor. Nikkie mocht met de bus mee, maar Marit niet! Ze stond niet op de lijst, de bus was vol en dus moesten we maar afwachten of er iemand niet kwam opdagen. Naast Marit waren er nog twee mensen die niet op de lijst stonden. En wie met de bus mee wilt moet slim zijn dus heeft ze daar terwijl we moesten wachten Stray, de busorganisatie, gebeld om te vragen hoe het zat en dat het schema gelijk aan die van Nikkie moest zijn. Uiteindelijk bleek dat een beste zet te zijn geweest want er was een persoon niet komen opdagen en mocht er nog een persoon mee. Ze kozen Marit omdat die had gebeld met Stray en omdat haar nichtje, wie dat ook mocht zijn, op de bus zat. De busreis naar Milford Sound, dat zijn fiorden, duurde erg lang. Aangekomen bij Milford Sound waren we blij dat we even niet in de bus hoefden te zitten maar konden relaxen op een boot. Relaxen viel uiteindelijk erg tegen, omdat er achter ons aan de tafel een schreeuwende familie zat. We hadden ons van Milford Sound erg veel voorgesteld maar het viel ons een beetje tegen. Ja het was leuk om zeehonden, bergen, watervalletjes en dolfijnen te zien maar het was anders dan we dachten. Zijn we dan echt zo verwend??! Onze nacht zouden we doorbrengen in Gunns Camp, houten hutjes waarbij je op een houten plank slaapt met een super dun matrasje. Daarnaast werd om 10 uur s'avonds alle electriciteit afgesloten dus we konden niets anders doen danvroeg naar bed te gaan. Om 9 uur lagen we al te slapen. De volgende morgen hadden we alleen blauwe plekken en een hoop sandflies bulten.

Vanuit Gunns camp zijn we naar Invercargill gereden. Op deze plek wil je dus niet dood gevonden worden. In de stad is niets te beleven en het hostel waar we sliepen was vies en oud. Elke keer als we ons omdraaiden in bed waren we bang dat het hele bed uit elkaar viel. De volgende morgen gingen we gelukkig weer weg om terug te gaan naar Queenstown. Onderweg zijn we nog gestopt bij een zeeleeuwen kolonie. We moesten minimaal 20 meter afstand houden en nooit tussen de zeeleeuw en het strand gaan staan. We zagen een vrouwtjes en een mannetjes zeeleeuw slapen op nog geen meter afstand van het wandelpad dus we hebben fotos kunnen maken van erg dichtbij. Regels zijn er om te negeren ;) Het mannetje werd wakker en begon rare bewegingen te maken om vervolgens te gaan kotsen.....zo dat hebben we ook weer gezien. Aangekomen in Queenstown hebben we met Mirte afgesproken voor wederom een laatste avond. We hebben heerlijk een wijntje gedronken bij de haven om daarna het bed in te kruipen.

De volgende dag vetrok onze bus naar Mt Cook, waar we Leen weer zouden zien. Aangekomen in Mt Cook was het straklend weer en konden we een wandeling doen van 4 uur naar de Hooker Valley. We hebben gelijk onze spullen in de kamer gedropt en zijn gaan wandelen, het was immers al 3 uur toen we aankwamen. Het was een erg mooie wandeling langs de gletsjer Mt. Cook en een meer met ijsschotsen. Vanaf de plek waar de wandeling begint was het nog 30 minuten lopen naar het hostel. Op de heenweg zijn we afgezet door de bus en we waren niet van plan om het stuk terug te lopen. De oplossing was een voorbij komende auto. De bestuurster heeft ons, Leen en Gert keurig afgezet bij het hostel. We vonden dat we al genoeg gewandeld hadden. Die avond hebben we met zijn 4e en onze Zwitserse roomie op het balkon wat gedronken en de sterren bekeken, echt prachtig!

De laatste stop voor we terug zouden gaan naar Christchurch was Rangitata. Nikkie kon nu eindelijk paardrijden! Samen met nog twee anderen van de Stray is ze het bos in gegaan, door rivieren en langs de bergen. Eigenlijk viel het wel een beetje tegen omdat er alleen gestapt en een gedraafd werd. Toen Nikkie vroeg of we nog gingen galopperen gaf het meisje aan dat dat wel op het weiland mocht. Samen met een ander Nederlands meisje zijn ze in rengalop over dat weiland gevlogen, echt heel cool! Die avond hebben we met de hele bus gegeten. Daarna zijn we samen met Leen, Gert en Laura terug gegaan naar ons eigen appartementje, er was namelijk niet genoeg plaats in het grote gebouw, om nu toch echt onze laatste avond samen door te brengen. We hebben daar weer een drankspelletje gedaan genaamd Kingsen, lachen gieren brullen.

Om 6.30 de volgende morgen stond de buschauffeur alweer klaar om ons naar de laatste bestemming Christchurch te brengen. Aangekomen in Christchurch was het een raar afscheid omdat het allemaal heel snel moest. We voelden ons allebei down toen wij zelf uit de bus stapten. Het voelde als het einde van onze reis. We hadden zoveel leuke mensen ontmoet op de bus en dat ging nu niet meer gebeuren. We besloten om eerst even bij te komen op het vliegveld voordat we weer naar ons couchsurf huis zouden gaan. Bij onze couchsurfer aangekomen hebben we ons spullen gedropt en zijn we zo snel mogelijk weer weggegaan. Het was heerlijk weer dus zijn samen met Leen in het park gaan liggen. Omdat die avond ECHT onze laatste avond was met Leen hebben we in het park gegeten. Het was de perfecte afsluiter van een geweldige reis op het zuid eiland. Helaas zorgde onze mannelijke couchsurfer voor een donker randje aan de avond. We zullen deze jongen even omschrijven voor jullie:

Hij is een vreemde vogel, die slechte grappen maakt, geen humor heeft, autistisch is, het wel goed bedoeld maar kan het niet overbrengen, denkt dat hij mensen kan motiveren terwijl je alleen maar denkt......Super freak, super freak you're superfreakyyyy!!!!!!!!!!

Dus nu jullie enig idee hebben hoe deze jongen is kunnen jullie je misschien inbeelden hoe de avond is verlopen. Na wederom een slechte grap viel Marit hem bijna aan en moest Nikkie Marit tot de orde roepen. Na een nachtje geslapen te hebben hadden we besloten om toch ook de laatste nacht daar te slapen. Ja, jullie zullen wel denken waarom op jullie laatste dag, maar wij denken alleen aan het besparen van geld zodat we ons in Taipei kunnen laten masseren. We zijn zo vroeg mogelijk de deur uit gegaan om zo laat mogelijk weer terug te keren. Zo hebben we de dag weer doorgebracht in het park, het weer was vandaag alleen wat minder maar we zouden echt niet terug gaan om iets warmers aan te doen. Uiteindelijk kwam het zonnetje om 4 uur toch tevoorschijn en hebben we samen met twee Zweedse meisjes van de bus in het park zitten kletsen. We gingen zelfs later terug dan we hadden gepland :) de avond ging gelukkig snel en voor we het wisten stonden we weer met onze backpacks buiten opweg naar het vliegveld. Die zien we nooit meer terug. Yeah in totaal $240 bespaard!

We vliegen vandaag naar Auckland toe en zullen daar tot de 24e blijven. Zodra we zijn aangekomen worden we opgehaald door Franka haar schoonouders, daar blijven we slapen tot we terug gaan naar Nederland. Op naar de laatste paar dagen van onze geweldige reis!

Heel veel liefs